( ေမာင္ေမာင္၀မ္း )
ဟုိးလြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကာလ ကုိၿပန္ေၿပာင္းလုိ႔သတိရမိတယ္၊
၁၉၉၀ေရႊးေကာက္ပြဲအႀကိဳစည္းရုံးေရးကာလမွာက်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႕ကုိစည္းရုံးေရးေဆာင္ရြက္ဘုိ႔အႏုပညာရွင္ေတြ ေရာက္ရွိလာႀကတယ္၊ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဦးတင္မုိး ၊ ေဖၿမင္႔ ၊ ေမာင္ေသြးသစ္၊ ကုိၿမတ္ခုိင္၊ အဆုိေတာ္ ကုိတင္လႈိင္ ၊ စႏၵယား တင္၀င္းလႈိင္ တုိ႔---------ညဘက္ တညမွာ က်န္တဲ႔သူေတြက အိမ္ႀကီးရဲ႕ေအာက္ဘက္ ၿမက္ခင္းၿပင္မွာ ဆုိႀက တီးႀက ကဗ်ာေတြရြတ္ႀကနဲ႔ ၊ အိမ္အေပၚထပ္မွာေတာ႔ ဆရာ ဦးတင္မုိးနဲ႔ လူငယ္ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ရွိေနႀကတယ္….ဆရာႀကီးနဲ႔၀ုိင္းဖြဲ႔ေဆြးေႏြးရင္း..ဆရာႀကီးရဲ႕ႀသ၀ါဒေတြကုိခံယူတယ္ဆုိရင္လည္းမမွားပါဘူး။ အဲဒီေန႔ညက မွတ္မွတ္ရရ……………
စကား၀ုိင္းကုိ အားလုံးတေၿပးညီ ႀကမ္းၿပင္ေပၚမွာပဲ၀ုိင္းဖြဲ႔ခဲ႔ႀကတယ္ ဆရာႀကီးက ထိပ္ဆုံးမွာ..
“တကယ္ေတာ႔…ႏုိင္ငံေရးအလုပ္ဆုိတာၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔အလုပ္ပါ …တနည္းအားၿဖင္႔ၿမင္႔ၿမတ္သူတုိ႔ရဲ႕အလုပ္..ေတာ္ရုံစိတ္ထားနဲ႔လုပ္ႏုိင္ဘုိ႔ခက္တယ္ ….ဒါေပမဲ႔က်ဳပ္ကႏုိင္ငံေရးသမားေတာ႔မဟုတ္ဘူး …ႏုိင္ငံေရးသမားလုိ႔ခံယူရ ေလာက္ေအာင္စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံစိတ္အဲသေလာက္မႀကီးမားဘူး …ၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔စိတ္အဲသေလာက္မရွိေသးဘူး …ေပမွီေဒါက္မွီ ႏုိင္ငံေရးသမားတေယာက္ၿဖစ္ဘုိ႔ ေတာ္ေတာ္လုိတာဗ်…ဥပမာ…ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္တုိ႔လုိေပါ႔ …. က်ဳပ္က အမ်ားႀကီးလုိေသးတယ္…..”