ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လ၁၇ရက္ေန႔က ေျပာခဲ့တဲ့ႀကံ႔ဖြတ္အစိုးရဦး/ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းစိန္ရဲ႕မိန္႔ခြန္းကို မွတ္မိၾကလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ “သေဘာထား အျမင္ခ်င္းမတူၾကတဲ့လူပုဂၢိဳလ္အဖြဲ႕အစည္းေတြ မတူကြဲျပားတာေတြကိုေဘးဖယ္၊ တိုင္းျပည္ အတြက္ အမွန္အက်ိဳး႐ွိေစမယ့္ဘံုအက်ိဳးစီးပြားေတြ မွာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရန္ အၿမဲဖိတ္ေခၚပါတယ္။”ဆိုတဲ့စကားလို ႐ႊန္း႐ႊန္းေ၀ေနတဲ့ အေျပာေတြလည္းအမ်ားအျပားပါ႐ွိတဲ့ မိန္႔ခြန္းျဖစ္ပါတယ္။
ဗိုလ္သိန္းစိန္နဲ႕ႀကံ႕ဖြတ္အစိုးရက ျပည္ပေရာက္ေနသူေတြအေပၚ သေဘာထားႀကီးေၾကာင္းျပတဲ့အေနနဲ႕ “ျပည္ပကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ထြက္ခြာသြားသူမ်ားျပန္လာႏိုင္ေၾကာင္း” လို႔ေတာင္ မိန္႔ခြန္းမွာပါခဲ့ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရး၊ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး စတဲ့အသံုးအႏႈန္းေတြကိုတမင္ ေ႐ွာင္ကြင္းၿပီးေျပာ ထားတဲ့ သမတသစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕မိန္႔ခြန္း႐ွည္ႀကီးမွာ ထုတ္မေျပာေသာ္လည္းထင္႐ွားစြာျမင္ေနရတဲ့ အခ်က္သံုးခ်က္ပါ႐ွိ ပါတယ္။
(၁) အာစီယံဥကၠ႒ျဖစ္ေရးနဲ႕ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကသူတို႔အေပၚ ၾကပ္ထားတဲ့မူလီေတြကိုေလွ်ာ့ေပးေစေရး။
(၂) ျပည္ပေရာက္ေတြထဲမွာ သပ္လွ်ိဳေသြးခြဲေရး။
(၃) သူတို႔ကိုဆန္႔က်င္ေနသူေတြကို အသက္သာဆံုးနည္းနဲ႔ဖမ္းဆီးႏိုင္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရေသသတ္ပစ္ေရး။
နံပတ္တစ္ကိုေတာ့ အထူးေျပာေနစရာမလိုပါဘူး။ ထံုးစံအတိုင္း ျပည္တြင္းျပည္ပႏိုင္ငံေရးနားလည္သူ အားလံုးက ဒီစစ္ဗို္လ္ေတြ ပစပ္ဟလိုက္တာနဲ႔ အူဘယ္ႏွစ္ေခြ႐ွိတယ္ဆိုတာကို ျမင္ရတယ္ဆိုတဲ့ကိစၥမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။
နံပတ္ႏွစ္အခ်က္ကေတာ့ သတိထားသင့္တဲ့ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြအၾကားမွာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္း ပုံဥပေဒ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ Vote No - No Vote ကြဲခဲ့တာ၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရး - မ၀င္ေရး ကြဲခဲ့တာ ေတြကိုျပန္ၾကည့္ရင္ နအဖလုပ္ခဲ့တာေတြဟာ တစံုတရာထိေရာက္မႈ႐ွိတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ရပါမယ္။ အနည္းဆံုး႐ႈပ္ေထြးမႈကို ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအခါမွာလည္း သမတႀကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ရဲ႕မိန္႔ခြန္းထြက္လာတာနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပက ႏိုင္ငံ ေရး ေလာကမွာ မတူတဲ့ေျပာၾကားနည္းေတြ ၾကားခဲ့ၾကရပါတယ္။ ျပည္ပေရာက္ေတြထဲက ေငြေၾကးစုေဆာင္းမိၿပီး “အဟင့္ေခၚရင္သြားမွာပဲ”ဆိုေနတဲ့လူေတြ ၀မ္းသာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကေန စတြက္လိုက္ရင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ႏိုင္ငံေရးလုပ္လာသူေတြအေနနဲ႔ အခု ဒီျမွဴဆြယ္ခ်က္ေလးက်မွ မ်က္စိလည္တာ၊ နားေယာင္တာဆိုရင္ေတာ့ ည့ံလြန္းရာက်ပါတယ္။ ဗိုလ္သိန္းစိန္ရဲ႕မိန္႔ခြန္းမွာ “ျပစ္မႈတစံုတရာက်ဴးလြန္သြားတာမ႐ွိရင္ အခ်ိန္မေ႐ြးျပန္လာႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔စဥ္းစားေပးမွာျဖစ္ပါတယ္”လို႔ဆိုပါတယ္။ အျပစ္က်ဴးလြန္တာမ႐ွိခဲ့မွပါတဲ့။ အျပစ္ဆိုတာဘာလဲ ေျပာမထားပါဘူး။ ေနာက္ၿပီးစဥ္းစားေပးမွာပါတဲ့။ ျပည္ပကေန လက္နက္ခ်ေၾကာင္း ႏႈတ္နဲ႔၊ စာနဲ႔ေဖာ္ျပရမွာလား။ တကယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ေယာင္ကိုဆြဲၿပီးနန္းထဲ၀င္တာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လက္ထိပ္ ခတ္ၿပီး ရဲစခန္းပို႔တာပဲျဖစ္မွာပါ္။ မေမ့သင့္တာက ဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔ရဲ႕“ဒီတံခါးဖြင့္”ေပးမႈဟာ သေဗၺသတၱာေ၀ေန ယ်ာအားလံုးကို ရည္႐ြယ္ၿပီးဖြင့္လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုကမ္းလွမ္းတဲ့အတြက္ ဘယ္လိုလူကလာၿပီး ဘယ္လိုလူက မလာဘူးဆိုတာ သူတို႔လည္း သူတို႔ရဲ႕အေတြ႕အႄကံုအရသိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ျပည္ပမွာႁမႈပ္ထားတဲ့သူတို႔ရဲ႕လူေတြ အိမ္ျပန္ေကာင္းေအာင္လုပ္တာလားလည္း စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနပါတယ္။ အခုအထိေတာ့ “စာတန္းဖတ္သူ”ေတြကလမ္း ေဖာက္လိုက္ပါၿပီ။ တခ်ိန္ထဲမွာဘယ္သူေတြေတာ့ ျပန္လာလို႔ဗမာျပည္ျပန္ေရာက္ေနၿပီစတဲ့ ေကာလာဟာလေတြကိုလည္း လႊင့္ေပးေနပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ သမတဆိုသူကေျပာၿပီးလို႔မွ ဘာမွမၾကာဘူး ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဆိုသူက “မည္သည့္တရားမဝင္ သြားေရာက္မႈမ်ိဳးကိုမဆို တရားဥပေဒအရ အေရးယူအျပစ္ေပးႏုိင္ပါေၾကာင္း၊ သက္ဆုိင္ရာဌာနမ်ားကလည္း အာဆီယံ ရဲတပ္ဖြဲ႔၊ ႏုိင္ငံတကာရဲတပ္ဖြဲ႔စသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ပူးေပါင္း၍ ဥပေဒေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္ၿပီး ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္သုိ႔ ေရာက္ရွိေနသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးႏုိင္ေရး အတြက္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိပါေၾကာင္း”ေျပာလာပါတယ္။ ငါးစာပါမက ငါးျမွားခ်ိတ္ ကိုပါျမင္ရတယ္လို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
႐ုပ္႐ွင္ကားတကားလိုဆိုရင္ ဒီဟာေတြကဇာတ္လမ္းရဲ႕အစပိုင္းမွာ ေတြ႕ရတာေတြပါ။ အခုေတာ့ဇာတ္လယ္ပိုင္းလို႔ ဆိုရမယ့္ကိစၥေတြကို ၾကပ္ေျပးလႊတ္ေတာ္ႀကီးမွာ စေတြ႔လာရပါၿပီ။ ဒီအထဲကတခုကေတာ့ တေန႔ကမွဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ ပုဒၼ (၅)ဥပေဒဖ်က္သိမ္းေရးကိစၥပါ။ အဆိုတင္တဲ့လူက ဒီ“လႊတ္ေတာ္ႀကီး”ထဲကေန ဒီမိုကေရစီေတြေပါက္ဖြားလာမယ္လို႔ ေျပာ ျပေဖာ္ထုတ္ျပသရင္း ဦးဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္တို႔အေပၚထားရွိတဲ့ သူ႔ေစတနာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သူကဗမာျပည္မွာ ဒီပုဒၼ(၅)ႀကီးေပၚေပါက္ခဲ့တာဟာ တရားမွန္ကန္တယ္လို႔ေျပာသြားတာကို သတိထားမိလိုက္ၾကမွာပါ။ ဖဆပလေခတ္ကစလို႔ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊလက္ထက္အထိ ေခတ္အဆက္ဆက္ ပုဒၼ(၅)နဲ႕ဖမ္းခဲ့တာေတြဟာ တရားတယ္၊ ဖမ္းသင့္တယ္လိုေျပာတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေစတနာကို သူ႔သမတႀကီးက လက္ေတြ႔တုန္႔ျပန္လိုက္ပံုက လွ်ိဳ႕၀ွက္မဲေပးခြင့္ မႁပုတာနဲ႔အစခ်ီပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စစ္အုပ္စုရဲ႕အမာခံအင္အားစုအျဖစ္ စစ္ဗိုလ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႕ ႀကံ႕ဖြတ္ကိုယ္စား လွယ္ေတြက “အေရးႀကီးရင္းျဖင့္ သူတို႔ေသြးနည္းသူေတြဟာ”တသားတည္းျဖစ္ေၾကာင္း မားမားရပ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ မတ္တပ္ရပ္ျပရမယ္ဆိုေတာ့ ေနာက္တြန္႔သြားၾကတဲ့၊ ထမရပ္ရဲၾကတဲ့ လူထုကိုယ္စားေတာ္ႀကီးမ်ားလည္း ႐ွိတယ္လို႔ ေျပာသံေတြထြက္လာပါတယ္။ ဒီကိစၥမွာႄကံုလိုက္ရတဲ့ ေထာက္ခံမဲ ၈မဲ။ ၾကားေနမဲ ၄၁မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ၃၃၆မဲဆိုတာဟာ ေနာင္အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြကိုဆံုးျဖတ္တိုင္း၊ စစ္အုပ္စုကမလိုက္ေလ်ာခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြကိုမဲခြဲဆံုးျဖတ္တိုင္းေတြ႕ရမယ့္ မဲအေရအတြက္ဆိုရင္ မမွားဘူးထင္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ၾသဂုတ္လထပ္ေတြ႔ရတာကေတာ့ “ျပည္ေထာင္စု အစိုးရႏွင့္ တုိင္းႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ား၏ ရက္ ၁၀၀ ကာလ အတြင္းေဆာင္ရြက္ ခ်က္မ်ားကို ခ်ီးက်ဴးေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္”တယ္ဆိုတဲ့ အဆိုကိစၥပဲ။ အဲဒီအဆိုမွာလည္း အထက္က လိုပဲ အမ်ားစုနဲ႕အႏိုင္က်င့္အတည္ႁပုလိုက္တယ္လို႔သိရပါတယ္။
တကယ္က်ေတာ့ ဒါေတြဟာေအာက္႐ံုးမွာျဖစ္ေနတာပါ။ အထက္႐ံုးနဲ႕သမတ႐ံုးေတြက်န္ပါေသးတယ္။ ဒါ့အျပင္ ၁၉၅၀ အေရးပၚစီမံမႈအက္ဥပေဒဆိုတာမ်ိဳးနဲ႕ အခ်ိန္မေ႐ြး အာဏာသိမ္းခြင့္ေပးထားတဲ့ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒဆိုတာႀကီးလည္း ႐ွိပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ဘာမွမ႐ွိတာနဲ႕စာရင္ ဒါမ်ိဳးေတြ႐ွိတာက ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ေျပာေလ့႐ွိ သူေတြကို ေမးဖို႔ေကာင္းတာက-
- ဒီဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ဒီလႊတ္ေတာ္ေၾကာင့္မို႔ ႏိုင္ငံ့ဓနေတြဟာ အခုဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ိဳးစံုနဲ႕ လက္ေ၀ခံမ်ိဳးစံု လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားတဲ့ ေအာက္ကေန ျပည္သူေတြရဲ႕လက္ကို ေရာက္လာမွာတဲ့လား။
- ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရးႀကီးကိစၥေတြကိုဆံုးျဖတ္ရာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြသေဘာထားနဲ႕ဆန္႔က်င္ၿပီးဆံုးျဖတ္လို႔ရမွာတဲ့လား။
အထက္မွာေျပာခဲ့တာကို ျပန္ေကာက္ရရင္ ဇာတ္လမ္းကအခုမွ အလယ္ပိုင္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေရာက္ေသး ပါဘူး။ အရက္ ၁၀၀ေက်ာ္႐ံုေလးပဲ႐ွိပါေသးတယ္။
တင္ပုတ္နဲ႔ထုတာခံေနရပါၿပီ။
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
No comments:
Post a Comment