စုိင္းထီးဆုိင္

သူ႕ကို ပရိသတ္ေတြက `ေရႊဥၾသ`လုိ႔ ေခၚၾကတယ္။

 

မႏ​ ၱေလးေရာက္ ရွမ္းတစ္ေယာက္ သီခ်င္းကေန ႏုိင္ငံေက်ာ္ အဆုိေတာ္ ျဖစ္သြားတဲ့ စုိင္းထီးဆုိင္ ရဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ သူ႕ရဲ႕ အႏုပညာေျခလွမ္းမ်ားကုိ ျပန္ၿပီး ေကာက္ေၾကာင္းဆဲြကာ ဖတ္ၾကည့္ရေအာင္ . . .

စုိင္းထီးဆုိင္ (ရွမ္းအႏုပညာရွင္ ထူးခၽြန္ဆုရ)

ဆဲြအားေကာင္းသူ သံုးဦး

ေလာကမွာ ပရိသတ္ကုိ အဆဲြေဆာင္ႏုိင္ဆံုးသူ သံုးဦးကေတာ့-

(၁) ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္၊

(၂) စစ္ေခါင္းေဆာင္

(၃) အႏုပညာရွင္ တုိ႔ျဖစ္တယ္။

ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဒီႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ကုိသြားသြား သူတုိ႔ အနီးအနားမွာ လူေတြရုန္းရုန္းနဲ႔ ဝန္းရံေနသလုိ နာမည္ႀကီး အႏုပညာရွင္တစ္ဦးလဲ ဘယ္ေန ရာမွာေရာက္ေရာက္ ပရိသတ္ေတြ ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္စၿမဲပါ။ သူတုိ႔မွာ လူမ်ားစုရဲ႕ အာရံုကုိ ဆဲြ ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းအား စြမ္းပကားေတြရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေက်ာ္အဆုိေတာ္ စိုင္းထီးဆုိင္လဲပဲ အဲဒီအ တုိင္းပါပဲ။

စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ ေမြးရာပါဒီဇုိင္းကေတာ့ သူမ်ားနဲ႔မတူ တစ္မူထူးျခားေနေလရဲ႕။ အသံ ေကာင္းသေလာက္ ရူပါက သိပ္မေျဖာင့္ေတာ့ သူ႔ကုိခ်စ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ပရိသတ္ကေတာ့ သူ႔ကို ေရႊ ဥၾသလုိ႔ ခ်စ္စႏုိးေခၚၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ ပုိ႔စ္ကေတာ့-

(၁) မ်က္မွန္ထူထူ

(၂) ဂငယ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစူစူ

(၃) သြားေခါေနတဲ့သူ ပါပဲ။

ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမ

၁၉၅၀ ျပည့္ စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ စေနေန႔မွာ အဘဦးနႏၵာ (ရွမ္းလူမ်ဳိးမ်ားဟာ ငယ္နာမည္မ်ားရွိၾကေသာ္လည္း ရွင္ျပဳတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ေပၚကနာမည္ကုိ အစဲြျပဳၿပီး လူထြက္လာေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနာမည္ကုိသာ ဆက္ေခၚေလ့ရွိၾကတယ္ ဒါေၾကာင့္ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ ဖခင္နာမည္က ဦးနႏၵာတဲ့။ မသိရင္ ဘုန္းႀကီးနာမည္လုိ႔ ထင္ေနဦးမယ္) အမိ ေဒၚနန္းအိမ္တုိ႔က ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပုိင္း လင္းေခးၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ တစ္အူတံုဆင္း မ်ားကေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္၊ နန္းဝင္းထိန္၊ နန္းျမင့္ဦး၊ နန္းသိန္းေထြးး၊ စုိင္းေအာင္ထီးခမ္းတုိ႔ပါ။

ငယ္ငယ္ကတည္းက အသားညဳိတဲ့အတြက္ သူ႔ကုိ အုိက္တူး လုိ႔ေခၚၾကတယ္။ ေမြးေန႔ ေမြးနံနာမည္ကေတာ့ စုိင္းတင္ဦးျဖစ္ၿပီး ကုိရင္ဝတ္တံုးကေတာ့ နာမည္က ရွင္ဓမၼရကိၡတ တဲ့။ သူဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက လင္းေခးၿမိဳ႕အနီး စီးဆင္းသြားတဲ့ နမ့္တိန္းျမစ္မွာ ေရသြားခ်ဳိးတုိင္း သံစဥ္မပီ ကာရံမညီီတဲ့ ေတးသံလုိလုိ သီဆုိေလ့ရွိတယ္။ အသက္ငါးႏွစ္အရြယ္ လင္းေခးၿမိဳ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ အေျခခံမူလတန္းတက္ခဲ့တယ္။ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ ေက်ာင္းေျပာင္း ကာ လြိဳင္လင္ၿမိဳ႕ Sacred Heart Convent High School ခရိယာန္သာသနာျပဳေက်ာင္းမွာ သြားေနေတာ့ သူ႔နာမည္က ရစ္ခ်တ္နႏၵာျဖစ္သြားတယ္။

အႏုပညာမ်ဳိးေစ့

လြိဳင္လင္ကြန္ဗဲန္႔ေက်ာင္းတက္တံုးက စစၥတာပီးယားက သူ႔ကုိ ႀကဳိးေလးႀကိဳးပါတဲ့ ယူ ကလီလီ တီးခတ္စရာ ဘင္ဂ်ဳိတစ္မ်ဳိးလက္ေဆာင္ေပးခဲ့လုိ႔ အဲဒီကစၿပီး အႏုပညာနဲ႔ စတင္ရင္း နီးလာတယ္လုိ႔ ဆုိရမယ္။ လြိဳင္လင္မွာ စတုထၳတန္းေအာင္ေတာ့ ပဥၥမတန္းကုိ ေတာင္ႀကီးမွာ သြားတက္ရတယ္။ ဘခင္ဦးနႏၵာက သူ႔သားကုိ ေတာင္ႀကီး National Christian High School မွာ သြားအပ္ေသာ္လည္း အေဆာင္မရေတာ့တဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဦးထမ္းရြက္ထံ သြားအပ္ထားလုိက္ေတာ့ အဲဒီမွာ စုိင္းဆုိင္ေမာဝ္ စုိင္းေလာဝ္ဆုိင္တုိ႔နဲ႔ ညီအစ္ကုိလုိ ခင္မင္ရင္း နီးသြားတယ္။ အႏုပညာဝါသနာပါတဲ့သူေတြဆုိေတာ့ အႏုပညာ အေၾကာင္းေတြကုိပဲ သူတုိ႔ ေဆြး ေႏြးဖလွယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပုိင္း စုိင္းထီးဆိုင္အေဆာင္ရ ေတာ့ National Christian High School ကုိ ျပန္ေရာက္သြားကာ ကုိေမာင္ေမာင္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ဂစ္တာတီးခတ္နည္းကုိ သင္ ယူခဲ့တယ္။ ဂစ္တာတီးခ်င္လြန္း သီခ်င္းဆုိခ်င္လြန္းလုိ႔ ေတာင္ႀကီး ယဥ္ေက်းမႈ အသင္းကုိ လည္း ဝင္ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္တုိင္းလုိလုိ သီခ်င္းဆုိ ဂစ္တာတီးေနေတာ့ နဝမတန္းမွာ သူစာေမး ပဲြက်ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေဖျဖစ္သူက သူ႔ကို ေတာင္ႀကီးမွာ မထားေတာ့ပဲ လြိဳင္လင္ကုိ ျပန္ ပုိ႔လိုက္တယ္။ လြိဳင္လင္မွာေတာ့ အေပါင္းအသင္းသိပ္မမ်ားတာေၾကာင့္ အလည္အပတ္လည္း နဲခဲ့ၿပီး သီခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးျဖစ္သြားတယ္။ ကုိးတန္းေအာင္ေတာ့ ေတာင္ႀကီးကုိ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၆၉ မွာ ရွမ္းစာေပေဆြး ေႏြးပဲြလာတက္တဲ့ စုိင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ စတင္သိခြင့္ရခဲ့တယ္။ စုိင္းခမ္းလိတ္ေရးတဲ့သီခ်င္းသစ္ ေတြကုိလည္း အျပင္းေျပ သီဆုိဖုိ႔ မ်ား စြာရလုိက္တယ္။

ရွမ္းစာေပသမုိင္း

ရွမ္းစာေပေကာ္မရွင္ ညီလာခံကေတာ့ ရွမ္းစာမူသစ္ကုိ အတည္ျပဳဖုိ႔ ရွမ္းပညာရွိကဝိ မ်ား ေတာင္ႀကီးမွာ လာစည္းေဝးၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ ေရွးအက်ဆံုး ရွမ္းစာေပကေတာ့ ယခု တ ရုတ္စာလုိ ရုပ္သ႑ာန္စာလံုးျဖစ္မွာပါ။ ယခုတရုတ္စာလံုးတစ္လံုးဟာ အဓိပၸါယ္တူေပမယ့္ အသံထြက္မတူပါဘူး။ ေတာင္ပုိင္းတရုတ္က အသံတစ္မ်ဳိး၊ ေျမာက္ပုိင္းတရုတ္က အသံ တစ္ မ်ဳိး။ ဂ်ပန္ကတစ္မ်ဳိး၊ ကုိးရီးယားက တစ္မ်ဳိး အသံထြက္ၾကတယ္။ သမုိင္းပညာရွင္အခ်ဳိ႕ ခန္႔ မွန္းယူဆတာကေတာ့ ဘီစီ ၈၄၃ ခုမွာ သာကီႏြယ္ အဘိရာဇာမင္းက ေကာလိယတုိင္း ကေန ၿပီး တေကာင္းကုိ ေရာက္လာကာ စာေပေတြလည္း ပါလာတယ္လုိ႔ယူဆတယ္။ တေကာင္းက ေနတဆင့္ ဘိႏၷကမင္းက ေမာင္ရွမ္းျပည္ကုိ ထပ္မံယူေဆာင္လာတယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။ စာလံုး ပံုစံကေတာ့ သကၠတသ႑ာန္ပါ။ နန္ေခ်ာင္ေခတ္ ဘုရင္ဆုိင္ေလာဝ္ပီ လက္ထက္ (ေအဒီ ၇၂၈-၇၄၈)မွာေတာ့ ရွမ္းစာအတြက္ အသံုးမဝင္တဲ့ သကၠတစာလံုးမ်ားကုိ ဖယ္ထုတ္ၿပီး ေလး ေဒါင့္ပံုစံစာလံုး ၁၈ လံုးကုိ ျပဳျပင္အသံုးျပဳကာ ပဲပင္ေပါက္ရွည္စာ(ေခၚ)လိက္ထုိေငါက္ေယာဝ္း ျဖစ္လာတယ္။ ေအဒီ ၁၃၁၂ ေမာဘုရင္ ေဆခန္ဖလက္ထက္မွာေတာ့ ပံုစံရွည္ေနတဲ့ စာလံုးကုိ အတုိျပန္ျပင္လုိက္ေတာ့ ပဲပင္ေပါက္တုိစာ (ေခၚ) လိက္ထုိေငါက္ပြတ္ (ေခၚ) ယခု ေမာရွမ္း စာျဖစ္လာတယ္။ ေအဒီ ၁၄၀၈-၁၄၂၈ မွာေတာ့ ေရးသားရလြယ္ကူေအာင္ေလးေဒါင့္ စာလံုး ကုိ အဝုိင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ အသံုးျပဳလာကာ ယခု ရွမ္းစာမူေဟာင္းျဖစ္လာတယ္။

စာေပဆုိတာ တစ္ေခတ္နဲ႔ တစ္ေခတ္ အၿမဲေျပာင္းလဲေနေလေတာ့ ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီး တဲ့ေနာက္ ဆရာေတာ္ဦးဝိဇယနႏၵ၊ စ၀္ဆုိင္မိန္း(က်ဳိင္းတံု)တုိ႔ဦးေဆာင္ၿပီး ရွမ္းအဝုိင္းစာလံုး မူ ေဟာင္းရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ ထပ္မံျဖည့္စြက္ကာ အသံထြက္မွန္ ရွမ္းစာမူသစ္ကုိ စီစဥ္ ခဲ့ တယ္။ သုိ႔ေသာ္ ရွမ္းျပည္ ဗမာျပည္ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကလည္း မၿငိမ္သက္တာေၾကာင့္ ဒီစာေတြဟာ မျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့ပါ။ ေနာက္ပုိင္း မူကဲြေတြလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးထြက္လာတဲ့အတြက္ တစ္ခု တစ္စုတည္းျဖစ္ေအာင္ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ား၊ ရွမ္းပညာရွိကဝိမ်ား၊ တကၠသုိလ္ေက်ာင္း သားမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ အစည္းအေဝးေခၚၿပီး ရွမ္းစာေပမူသစ္ကုိ အတည္ျပဳ ျပဌာန္းခဲ့တယ္။

ေတာင္ႀကီး ရွမ္းစာေပေကာ္မရွင္အစည္းအေဝးမွာ စုိင္းခမ္းလိတ္က မန္းတကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ ရွမ္းစာေပအတြက္ တက္ၾကြစြာ လႈပ္ရွားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စုိင္းထီးဆုိင္အတြက္ စုိင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ ခင္မင္ရင္းနီးျဖစ္ေအာင္ အေၾကာင္းကဖန္တီးလာေတာ့ တယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဆံုေတြ႕ျခင္းဟာ ျမန္မာျပည္အႏုပညာေလာကအတြက္ ကုိယ္ပုိင္ သံစဥ္နဲ႔ သစ္လႊင္တဲ့ ေတးသီခ်င္းေတြ မ်ားစြာ ေပၚထြက္လာမယ္ဆုိတာ ဘယ္သူကမွ မထင္ ခဲ့ဘူး။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုမႈဟာ ေခတ္သစ္ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္သီခ်င္းမ်ား စည္ပင္ေစတဲ့ ေခတ္လုိ႔ ဆုိရပါမယ္။

ဘာေၾကာင့္ စုိင္းထီးဆုိင္လုိ႔ေခၚသလဲ

၁၉၆၂ ခု ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြန္ဗဲင့္ေက်ာင္းေတြကုိ ႏုိင္ငံ ေတာ္ပုိင္အျဖစ္ သိမ္းလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရစ္ခ်တ္နႏၵာလည္း ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရး ႏွင့္အညီ နာမည္အသစ္ေျပာင္းခ်င္လာေတာ့ ရွမ္းကဝိတစ္ဆူျဖစ္တဲ့ ေတာင္ႀကီးမွာရွိတဲ့ ဦးခြန္ မဟာ (တန္႔ယန္း-မုိင္းရယ္)ထံသြားၿပီး ရွမ္းနာမည္အသစ္သြားေတာင္းတယ္။ ဦးခြန္မဟာ လဲ တြက္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ထီးဆုိင္ (ထီး= အထြဋ္အထိပ္၊ ဆုိင္=တန္ဖုိးရွိေသာေက်ာက္) လုိ႔ တကယ္ေကာင္းေပ့ဆုိတဲ့ နာမည္ေပးလုိက္တယ္။

ဝါသနာ

လြိဳင္လင္မွာ ကုိးတန္းေအာင္ၿပီး ေတာင္ႀကီးမွာ ဆယ္တန္းလာတက္တဲ့အခ်ိန္ ဝါသနာ ဆုိတာ တားလုိ႔မရပါ ဆုိတဲ့အတုိင္း အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လာရင္ ဝါသနာနဲ႔ အသက္ရွင္ခ်င္ၾက တယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ ဝါသနာကေတာ့ အႏုပညာ ဆုိေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ သီခ်င္း သြားသြင္းဖုိ႔ ႀကိတ္ႀကံစည္ေနတယ္။ စုိင္းဆုိင္ေမာဝ္နဲ႔ အတူ က်ဳိင္းဟဲမွာ သီခ်င္းသြားသြင္းဖုိ႔ နမ့္စန္ၿမိဳ႕မွာ အခ်ိန္အခ်က္ျပဳထားတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ စုိင္းထီးဆုိင္ နမ့္စန္ေကာင္ဘြိဳင္ကား တန္းႀကီးကုိ မမီေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္နဲ႔ လင္းေခးေတာလမ္းအတုိင္း ကုန္သည္ေတြနဲ႔အတူ ထုိင္းနယ္စပ္ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ကုိ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံထဲဝင္ဖုိ႔ ထုိင္းနယ္ျခားေစာင့္ရဲနဲ႔ အဆင္မေျပလုိ႔ စုိင္းထီးဆုိင္ ေတာင္ႀကီးကုိအေရာက္ ျပန္လာေသာ္ လည္း ဆယ္တန္းစာေျဖစာရင္းသြင္းဖုိ႔ အခ်ိန္မမီေတာ့ပါဘူး။ တစ္ႏွစ္ေအာက္လုိက္ရေတာ့ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖခင္ျဖစ္သူစိတ္ဆုိးၿပီး သူ႕ကုိ လင္းေခးျပန္ေခၚသြားတယ္။ လင္းေခးမွာ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးတဲ့ေနာက္ ရန္ကုန္မွာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစားပဲြရွိလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔အတူ ရန္ကုန္ကုိ ေရာက္သြားတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္သြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္း စုိင္းစုိးျမင့္နဲ႔အ မွတ္မထင္ သြားဆံုေတြ႕ရင္း စုိင္းစုိးျမင့္က ဒီတစ္ပတ္ ျမန္မာ့အသံ ရွမ္းတုိင္းရင္းသား အစီ အ စဥ္မွာ သီခ်င္းအသစ္ သြင္းဖုိ႔ အစီအစဥ္ရွိေၾကာင္း ေျပာလာတယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ သီခ်င္းဆုိဖုိ႔ ေတာင္းဆုိလာေတာ့ ေရငတ္သူ ေရတြင္းထဲက်သလုိျဖစ္သြားေလေရာ့။ အဲဒီပဲြဦးထြက္မွာ ရွမ္း သီခ်င္း တ၊င္း၈ွဂ့္ကြခေ္,ဂူခေ္း၈ွ၊င္;rဝဳ. = အက်ည္းတန္ခ်စ္သူ၊ ေဂဳ.၈ွဂ့္မူိင္းဂရ၁္ = ေရျခား ေျမျခား ခ်စ္သူ၊ ခေူခေ္း၈ွ၊င္;လီ = အလွပေဂးႏြမ္း စတဲ့သီခ်င္းေတြဟာ လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့တယ္။

တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘဝ

ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး မန္းတကၠသုိလ္မွာ ဒႆနိကေဗဒ တက္ခြင့္ရေတာ့ စုိင္းခမ္းလိတ္ တုိ႔နဲ႔ ျပန္ဆံုခြင့္ရလာတယ္။ အႏုပညာဝါသနာတူတဲ့ စုိင္းခမ္းသီနဲ႔ ပုိမုိခင္မင္ရင္းနီးလာတဲ့အ တြက္ စုိင္းခမ္းလိတ္လည္း သူ႔ညီေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဆုိၿပီး စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ ပုိမုိအသိအမွတ္ျပဳ လာခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳမႈဟာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတြက္ ဂီတသမုိင္းတစ္ရပ္ မွတ္တုိင္ထူခဲ့တယ္။ မန္းတကၠသုိလ္ကုိေရာက္လာေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္လည္း အႏုပညာ မိတ္ ေဆြေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာတယ္။ ကုိေနဝင္း (ေမာင့္လျပည့္ဝန္း)နဲ႔လည္း ခင္ခြင့္ရသြား ေတာ့ အဲဒီတံုးက ညစဥ္ညတုိင္း မန္းပ်ဳိျဖဴေတြရဲ႕ တကၠသုိလ္အေဆာင္ေရွ႕မွာ ေမာင္းလျပည့္ ဝန္းသီခ်င္းကုိ စုိင္းထီးဆုိင္ ဂစ္တာအုိတစ္လံုးနဲ႔ ဆုိခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ပင္ကုိယ္သံကုိက ကရုဏာ သံပါေတာ့ နားေထာင္ရတဲ့သူတုိင္း ဘဝင္ခုိက္သြားတယ္။ တကၠသုိလ္အေဆာင္ေရွ႕မွာ စုိင္း ထီးဆုိင္အဖဲြ႕ သီခ်င္းလာဆုိၿပီဆုိရင္ MASU ကမမေတြ တစ္ေဆာင္လံုး ၿငိမ္ၿပီး သူ႔သီခ်င္း ၿပီးတဲ့ အထိ နားေထာင္ေနၾကတယ္။ အေဆာင္မွဴးေတြလည္း သူ႔သီခ်င္းသံစဥ္မွာ ေမွ်ာသြား စၿမဲပါ။ တကၠသုိလ္တက္စဥ္ သူ႔ကုိ ခ်စ္စႏုိးနာမည္ေပးၾကတယ္။ ေရႊဥၾသတဲ့။ ဥၾသငွက္ဟာ အနက္ ေရာင္ျဖစ္ၿပီး မလွေပမယ့္ အသံကေကာင္းတယ္။ ဥၾသ ဥၾသလုိ႔ တစ္ပုဒ္ တည္းထပ္ခါ ထပ္ခါ ဆုိေသာ္လည္း ၾကားရသူတုိင္း မရုိးႏုိင္ဘူး။ စုိင္းထီးဆုိင္ အေဆာင္ေရွ႕မွာ သီခ်င္းဆုိၿပီး သြားရင္ မာစူးကမမေတြက အေဆာင္မွဴးကေနတဆင့္ စားစရာေတြ ပုိ႔ေပး လုိက္တယ္။ ေပါက္ ဆူးလုိ႔ ဆုိရမွာလားမသိ။ သူတုိ႔ေခတ္တံုးက သူ႔ရဲ႕သီခ်င္းသံဟာ လသာတဲ့ တကၠသုိလ္ညကုိ အလွဆင္ေပးၿပီး သူကေတာ့ အေမွာင္ထုထဲက ကုိရုပ္ဆုိးျဖစ္ေနေလရဲ႕။

၁၉၇၃ ခု ဝါသနာတူမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ စုိင္းခမ္းလိတ္၊ စုိင္းထီးဆုိင္၊ ခြန္မ်ဳိးလြင္၊ ေစာသိမ္း ဝင္းတုိ႔ပူးေပါင္းၿပီး The Outsiders တီးဝိုင္းအဖဲြ႕ကုိ တည္ေထာင္ကာ တကၠသုိလ္ နယ္ေျမမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေပးၾကတယ္။ ေမာင္မယ္သစ္လႊင္ႀကိဳဆုိပဲြတုိ႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား ႏႈတ္ဆက္ပဲြတုိ႔မွာ တီးခတ္ရတဲ့အတြက္ မန္းတကၠသုိလ္ကစၿပီး သူတုိ႔အဖဲြ႕ကုိ လူသိမ်ားလာ တယ္။ အဲဒီေခတ္တံုးက ေခတ္လူငယ္ေတြ ဆံရွည္ဂုတ္ဝဲ ထားတဲ့ေခတ္ဆုိေတာ့ သူတုိ႔အဖဲြ႕ ေတြလည္း ဆံရွည္ဂုတ္ဝဲေတြပဲ။ ၁၉၇၈ စာေရးသူ ေမၿမိဳ႕ေက်ာင္းတက္တံုးက ကန္ေတာ္ႀကီး မွာ ဆံရွည္ထားတဲ့ စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ ဦးစြာျမင္ဖူးခဲ့တယ္။ သူက ပင္နီရွမ္းေဘာင္းဘီ၊ ရွမ္းအကႌ် ရွတ္အျဖဴဝတ္ၿပီး ဂစ္တာတစ္လံုးနဲ႔ တကၠသိုလ္ရွမ္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအဖဲြ႕နဲ႔ အတူ ေမၿမိဳ႕ကို picnic လာလည္တံုးကပါ။ ေကာင္းစြာမွတ္မိ တာကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ မ်က္မွန္ထူႀကီးပဲ။ အဲဒီတံုးက သူ႔ခ်စ္သူဘယ္သူလဲဆုိတာ စာေရးသူ မသိေပမယ့္ သူအခ်စ္ဆံုးကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ဂစ္တာပဲျဖစ္မွာပါ။ အားလံုးေပ်ာ္ေအာင္ သူက ဂစ္တာနဲ႔ သီခ်င္းေတြ သီဆိုေပးတယ္။

အဆုိေတာ္ဘဝ

ႏုိင္ငံေက်ာ္အဆုိေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖုိ႔မလြယ္ပါဘူး။ ပထမေျခလွမ္းကေတာ့ မႏၱေလး Center ေတးသံသြင္းမွာ သီခ်င္းစသြင္းတယ္။ တီးခတ္သံေတြ မေကာင္းလုိ႔ မေအာင္ ျမင္ပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္သာျဖစ္ခဲ့ေလရဲ႕။ ဒီ့ထက္ဒီ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ဒုတိယေျခလွမ္းကေတာ့ ရန္ကုန္ ဦးဘသိန္း စတူဒီယုိမွာ သြားသြင္းတယ္။ စီးရီးတစ္ေခြ ျဖစ္ လာေတာ့ ေစ်းကြက္ထဲတင္ဖုိ႔ ေျခလွမ္းလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ရန္ကုန္က ေတးသံသြင္းေတြ လက္မ ခံျပန္ဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႕ကမေမးလာတယ္

ဘာသီခ်င္းလဲ

ဗမာသီခ်င္းပါ

ႏုိင္ငံျခားသံစဥ္နဲ႔တီးတာလား

မဟုတ္ဘူး ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္ပါ

ေဟ ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္ဆုိေတာ့ သူမ်ားကုိ ဘယ္မီမလဲ။ ႏုိင္ငံျခားသံစဥ္ကုိ ငါတုိ႔က နား ေထာင္လုိ႔ေတာင္မရဘူး။ မင္းတုိ႔က ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္နဲ႔ ဆုိေတာ့ ေဝလာေဝးပဲ။ ေခတ္သစ္ ဗမာ သီခ်င္းကုိ ငါတုိ႔ဗမာကုိယ္တုိင္ဆုိတာေတာင္မွ ငါတုိ႔က နားမေထာင္ႏိုင္ဘူး၊ မင္းတုိ႔က ရွမ္းျဖစ္ ၿပီး ဗမာသီခ်င္းဆုိတယ္ ဆုိေတာ့ ပုိၿပီးေတာ့ နားေထာင္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး . . . တဲ့

သူတုိ႔စီးရီးသစ္အတြက္ ေတးသံသြင္းအားလံုးလုိလုိ ေခါင္းခါၿပီး အေျဖေပးလုိက္တယ္။ ေတးသံသြင္းေတြ ျဖန္႔ေပးဖုိ႔ အသနားခံတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ ၂ က်ပ္နဲ႔ အခ်ဳိ႕ဆုိင္မွာ ေစ်းတဲ့ခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆုိင္ကေတာ့ လံုးဝလက္မခံတဲ့အျပင္ ပစ္ပစ္ခါခါေျပာတာလဲရွိေလရဲ႕။ စိတ္ဓါတ္က်တယ္ စိတ္ဓါတ္က်တယ္ ဆုိတဲ့သီခ်င္းအတုိင္း ေအာ္ရေလမလားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ကုိ ျပဳတ္က်သြားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ဟာ မဟာပထဝီေျမႀကီးနဲ႔ ထိၿပီးရင္ အေပၚကုိ ျပန္ခုန္ တက္တတ္တယ္ ဆုိတာ မေမ့ပါနဲ႔။ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္မျဖစ္လုိ႔ ေတာင္ႀကီးကုိတက္လာကာ ေမာဝ္ေတးသံသြင္းက ၾကည္ ျဖဴစြာလက္ခံၿပီး ျဖန္႔ေပးေတာ့ အားရွိလာသလုိလုိျဖစ္သြားတဲ့ အျပင္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေအာင္ခင္ျမင့္ (ေဂ်ေမာင္ေမာင္)လည္း ေတာင္ႀကီးေရာက္ခုိက္ သူ တုိ႔သီခ်င္းေတြကုိ ရန္ကုန္ကုိ ျပန္သြားျဖန္႔ေပးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ ျပန္႔သြားတယ္။

၁၉၇၃ ခုမွာပဲ သူတုိ႔ရဲ႕ The Outsiders အဖဲြ႕နဲ႔ စုိင္းခမ္းသီ၊ ေစာဂ်က္ဆင္၊ ေစာေဂ်ာ္ နီတုိ႔ရဲ႕ အဖဲြ႕ Highlanders ပူးေပါင္းၿပီး ႏုိင္ငံေက်ာ္ The Wild Ones အဖဲြ႕ျဖစ္လာတယ္။ ဒီအဖဲြ႕နာမည္နဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ေႏြရာသီ ဆုိတဲ့ စီးရီးတစ္ေခြသြားသြင္းတယ္။ ေခြျဖန္႔တဲ့ အခ်ိန္ ေတးသံသြင္းကလူေတြ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့အထိ ေငြေတြေရတြက္ရလုိ႔ ေခြေရာင္းေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္း အသံသြင္းေပးတဲ့ ကုိေမာင္ေမာင္ေတာင္ အံ့ၾသသြားတယ္။ ေနာက္ထပ္သြား သြင္းတဲ့ တတိယစီးရီးကေတာ့ မႏၱေလးေရာက္ ရွမ္းတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီစီးရီးေၾကာင့္ စုိင္းထီး ဆုိင္ရဲ႕နာမည္လည္း တစ္ႏုိင္ငံလံုးသိသြားေလေတာ့တယ္။ ေတးသံသြင္းေတြလည္း လက္မ လည္ေအာင္ အေခြေတြကူးေနရေတာ့တယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၊ အေအးဆုိင္ေတြမွာလည္း မႏၱေလးေရာက္ရွမ္းတစ္ေယာက္သီခ်င္းသံ ညံသြားေတာ့တယ္။

စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ သီခ်င္းေတြက ဗမာသီခ်င္းေတြမ်ားပါတယ္။ ဗမာစီးရီးေတြထဲမွာ ရံခါ ရံခါ ရွမ္းသီခ်င္းသံ တစ္ပုိဒ္စ ႏွစ္ပုိဒ္စ ညွပ္ပါလာတာကုိ ၾကားရတဲ့ ရွမ္းေတြအဖုိ႔ သၾကားေပၚ က သကာခဲပါပဲ။ ဒီလုိနဲ႔ သူ႔ရဲ႕သီခ်င္းေတြ ဆက္တုိက္ထြက္ထြက္လာေတာ့ ပရိသတ္ကလည္း သူ႔အသံနဲ႔ ရင္းနီးသထက္ ရင္းနီးလာေတာ့တယ္။ ေတးေရးဆရာ စုိင္းခမ္းလိတ္ရဲ႕ စာသား ေတြကလည္း ခန္႔ညားသလုိ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ အသံကလည္း ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမိျခင္းဟာ ရွည္လွ်ားတဲ့ခရီးအတြက္ မီးရထားသံလမ္းလုိပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ အဆုိ ေတာ္ေတြ သီခ်င္းဆုိတယ္။ ေကာင္းတယ္။ နာမည္ႀကီးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိက ျပႆနာ ကေတာ့ သီခ်င္းေရးေပးတဲ့သူမရွိလို႔ အခက္အခဲႀကံဳရတတ္တယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္အတြက္ေတာ့ သူ႔ဘက္ကေရာင္းက စုိင္းခမ္းလိတ္တစ္ေယာက္လံုးရွိေနေလေတာ့ သူမ်ားလုိ ေတးေရးဆရာ ရွာဖုိ႔ ျပႆနာမရွိခဲ့ေပ။ သူကုိယ္တုိင္လည္း သီခ်င္းေရးစပ္တတ္သူ ျဖစ္ေသးတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ ေယာက္ရဲ႕ မဆုတ္မနစ္ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ ၿပိဳင္တူ နာမည္ႀကီးလာေတာ့တယ္။ ေတးဆုိသူနဲ႔ ေတးေရးသူအၾကားမွာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုိ ဒြန္တဲြနာမည္ရလာ ဖုိ႔ ျဖစ္ခဲတယ္။ တခ်ဳိ႕ ေတးဆုိ သူသာ နာမည္ႀကီးသြားၿပီး ေတးေရးသူကေတာ့ ေနာက္ေကာက္ က်န္ခဲ့တယ္။ ဘယ္သူမွ မသိ ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္ဆုိတဲ့ သီခ်င္းကလည္း စိုင္းခမ္း လိတ္ေရးမွ ပရိသတ္ သေဘာေတြ႕ မေနာေခြ႕ျဖစ္သလုိ စုိင္းခမ္းလိတ္ေရးတဲ့သီခ်င္းကလည္း စုိင္းထီးဆုိင္ဆုိမွ ႀကိဳက္ၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေလတံခြန္နဲ႔ႀကိဳးျဖစ္ၿပီး ပရိသတ္ ကေတာ့ တုိက္ခတ္တဲ့ေလနဲ႔တူတယ္။

ေလာကဓံ

စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ သီခ်င္းေခြေတြ အေရာင္းသြက္လွၿပီး ပုိပုိၿပီးေတာ့ နာမည္ႀကီးလာေလ ေတာ့ မနာလုိသူေတြလည္း ရိွစၿမဲပါ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ စုိင္းထီးဆုိင္ နာမည္ပ်က္ ေအာင္ လုပ္ေဆာင္လာၾကတယ္။ ကာတြန္းရုပ္ေျပာင္တစ္ခုက ဘယ္လုိေလွာင္ေျပာင္ထားသ လဲဆုိေတာ့ ျမန္မာဂ်ိမ္းစပြန္းလုိ႔ဆုိရတဲ့ ကာတြန္းရုပ္ေျပာင္ တစ္ခု (ေပၚဆန္းေမႊး လုိ႔ထင္တယ္ စာေရးသူ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး) စုိင္းထီးဆုိင္သီခ်င္းကုိ သူက နားေထာင္ရင္း ကက္ဆက္ ခလုတ္တစ္ခု ကုိႏွိပ္လုိက္တယ္တဲ့။ သြားေခါေခါ မ်က္မွန္ထူထူ ဆံရွည္ရွည္နဲ႔ ေခါင္းေလာင္း ေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားတဲ့ စုိင္းထီးဆုိင္ ကက္ဆက္ထဲက ေနထြက္လာတယ္။ ဂိ်မ္းစပြန္းလုိ အစြမ္းထက္တဲ့ ေပၚဆန္းေမႊးက စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ လည္ပင္းကုိ ဆုပ္ကုိင္ၿပီး မင္းဘာျဖစ္လုိ႔ ျမန္မာသီခ်င္း ပီေအာင္ မဆုိသလဲ ဟင္ မင္းရဲ႕သြားကလည္း ေခါေနေသးတယ္ ဆုိၿပီး ပလာ ယာနဲ႔ စုိင္းထီး ဆုိင္ရဲ႕ သြားေတြကုိ ႏႈတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ႏွားရင္းရုိက္ၿပီး ကက္ဆက္ထဲ ျပန္ သြင္းလုိက္တယ္။ ဒါဟာ စုိင္းထီးဆုိင္ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ျခင္းပါ။ စုိင္းထီးဆုိင္ကေတာ့ သူဝါ သနာလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ဆက္ေလွ်ာက္ၿပီး ေလာကဓံကုိ ေအးေဆးစြာ ျဖတ္သန္းလ်က္ပါ။ တခ်ဳိ႕ကာတြန္းကေတာ့ လမ္းေဘးက ဘိနပ္ဆုိင္နားမွာ ထီးဆုိင္ဖြင့္ထားတဲ့ပံုေတြ လမ္းေပၚမွာ က စုိင္းထီးဆုိင္နဲ႔ တူတဲ့ သူက မ်က္လံုးျပဴးၿပီး လန္႔ေနတဲ့ပံုေတြ သေရာ္နည္းမ်ဳိးစံုပါပဲ။ သုိ႔ေသာ္ ေလတံခြန္ဆုိတာ ေလတုိက္ႏႈန္းအားေကာင္းလာၿပီး ခံႏုိင္မႈမရွိရင္ေတာ့ စုတ္ျပတ္သြားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ယိမ္းယုိင္သြားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ႀကိဳးျပတ္သြားမယ္။ ေလာကဓံတရားဆုိတာ ဘယ္ သူမွ မလြတ္ႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႀကံ႕ခုိင္မႈရွိရင္ေတာ့ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ပါတယ္။ စုိင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ စိုင္းထီးဆုိင္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ထပ္တူခံရတဲ့ ေလာကဓံလႈိင္းႀကီး တစ္ခုကေတာ့ ေမာေတာ့ ေမာ တာ ေပါ့ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူး ဆုိတဲ့ သီခ်င္းစာသားပါ။ စာေရးသူဖတ္မိ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ သတင္းစာ ေဆာင္းပါးတစ္ခုက အဲဒီ ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့ ဆုိတဲ့ စကားလံုးေတြကုိ ႏွာဘူး အသံ ကိေလသာအသံဆုိၿပီး ပစ္ပစ္ခါခါ ေဝဖန္ထားတယ္။ အဲဒါကုိ သီခ်င္းမဖဲြ႕သင့္ဘူး စသ ျဖင့္ေပါ့။ အမွန္ကေတာ့ စုိင္းခမ္းလိတ္ေရးတဲ့သီခ်င္းဟာ သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ ဘီးကေလး နဲ႔ အတူလည္ခ်ိန္ သဘာဝက်က်ေရးဖဲြ႕ထားတဲ့ စာသားပါ။ အားလံုးလည္း ၾကားဖူးၿပီးသားပါ သိပ္ေမာသြားလား ေမာင္ရယ္တဲ့ ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူး . . . ဒါေပမယ့္ ေဆာင္းပါးေရးတဲ့သူက အေတြးလြန္ၿပီး သူ႔ဝါသနာပါရာ စိတ္ထက္သန္ရာ ေၾကာင္ႀကိဳေၾကာင္ ၾကားေလွ်ာက္ေတြးသြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ထားပါေတာ့။

အႏုပညာစကားဆုိတာ ကုိယ္လုိတဲ့ဘက္ကုိ ဆဲြယူလုိ႔ရစၿမဲပါ။ ဒါေပမယ့္ ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့ ဆုိတဲ့စကားဟာ လူႀကီးလူငယ္ လူရြယ္လူလတ္ေတြရဲ႕ ပါးစပ္ျဖားမွာ စဲြသြားခဲ့ တယ္။ တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး ေမာသြားၿပီဆုိရင္ အဲဒီစကားကုိ အေမာေျပအျဖစ္ အေမးအေျဖ လုပ္ ေတာ့တာပဲ။ စာေရးသူတုိ႔ေတာင္ ခဏခဏအသံုးျပဳေသးတယ္ေလ။ ဒီကဲ့ရဲ႕သံကုိ ၾကားရ ေတာ့ စုိင္းခမ္းလိတ္အတြက္ ေက်နပ္ပါေတာ့ ဆုိတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္ေအာင္ ေရးလုိက္ ေသးတယ္။ ေခါင္းမေမာ့ပါဘူး ငံု႔ဆဲပါ မင္းအလုိက်ပါ . . . .

လူျဖစ္လာရင္ လူတုိင္းရဲ႕ ခ်ဥ္ဖတ္ကုိ မျဖစ္ႏုိင္သလုိ လူတုိင္းရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္လည္း မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ ခ်စ္တဲ့ပရိသတ္ကေတာ့ ရွမ္းသံဝဲဝဲ ခ်စ္စရာေလး လုိ႔ေျပာတဲ့ သူေတြလည္း မနဲဘူး။ ကဲ့ရဲ႕တဲ့အထဲမွာ ပါးစပ္ပုတ္တဲ့ ရွမ္းအခ်ဳိ႕လဲပါေသးတယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ က ဗမာသီခ်င္းပဲဆုိတယ္ ရွမ္းလုိမဆုိဘူး တဲ့။ တကယ္တမ္း ဥာဏ္ဦးေႏွာက္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၾကည့္ ရင္ စုိင္းထီးဆုိင္ ႏုိင္ငံေက်ာ္အဆုိေတာ္ ျဖစ္လာျခင္းဟာ-

(၁) ရွမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာသီခ်င္းကုိ သူမ်ားနဲ႔တန္းတူ၊ သူမ်ားထက္ေက်ာ္လြန္ေအာင္ ဆုိႏုိင္ျခင္း။

(၂) မိမိရဲ႕ နာမည္ကုိ စုိင္းထီးဆုိင္ ဆုိၿပီး ရဲရဲရင့္ရင့္ ရွမ္းနာမည္တပ္ထားျခင္း။

(၃) စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈေၾကာင့္ ရွမ္းလူမ်ဳိးတုိ႔ရဲ႕ ဂုဏ္ျမင့္ ဂုဏ္တင့္ခဲ့ျခင္း။

(၄) တစ္ခါတစ္ေလ စတိတ္စင္ေပၚမွာ ရွမ္းဝတ္စံုဝတ္ၿပီး သီခ်င္းဆုိျခင္း၊ ညာလက္မွာ ေဆးမွင္ ေၾကာင္ထုိးထားသျဖင့္ ရွမ္းျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပျခင္း၊ မုိင္ဆံု မဂၤလာပါ စသျဖင့္ ရွမ္းလုိႏွင့္ ပရိသတ္ကုိ ႏႈတ္ဆက္ျခင္း စတာေတြဟာ မိမိရဲ႕ ဇာတိမ်ဳိးရုိးဂုဏ္ကုိ ေဖၚညႊန္းျခင္း။

(၅) သူရဲ႕ ဗမာစီးရီးထဲမွာ ရွမ္းသီခ်င္းမ်ား ၾကားညွပ္၍ သီဆုိတာဟာ ရွမ္းျပည္နဲ႔ ေဝးကြာေနတဲ့ ရွမ္းမ်ားအတြက္ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အမ်ဳိးအႏြယ္ကုိ မေမ့ရန္ သတိေပးသလုိျဖစ္ေနျခင္း စတာေတြဟာ ရွမ္းျပည္သားအဖုိ႔ မ်ားစြာ တန္ဖုိးရွိတယ္လုိ႔ စာေရးသူယူဆတယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ သီခ်င္းအသစ္ စထြက္လာတုိင္း နဂုိအေဟာင္းေလာက္ မေကာင္းေတာ့ဘူးလုိ႔ ထင္ေပမယ့္ၾကာၾကာနာေထာင္ ေလေလ ပုိပို ေကာင္းေလေလျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေဟာင္းေတြလည္း ယေန႔တုိင္ မရုိးႏုိင္ေသးပါ ဘူး။

အေကာင္းအဆုိး ဒြန္တဲြမ်ဳိး

နာမည္ႀကီးတဲ့သူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ နာမည္ဆုိးလည္း ထြက္တတ္ပါတယ္။ စုိင္းထီးဆုိုင္လဲ အဲလုိပါပဲ။ စင္းလံုးေခ်ာေကာင္းမြန္တာေတာ့ ဘယ္သူမွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ၁၉၇၇ တံုးက မူးယစ္ေဆးဝါးမႈေၾကာင့္ စုိင္းထီးဆုိင္ ေထာင္က်ခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း စုိင္းထီးဆုိင္ တမင္သက္သက္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ခံရတယ္လုိ႔ေျပာၾကတယ္။ သူ႔ပရိသတ္တစ္ခ်ဳိ႕ အဲဒီ သ တင္းၾကားေတာ့ လာဖမ္းတဲ့သူရဲ႕ အိမ္ကုိေတာင္ ခဲမုိးသြားရြာတယ္လုိ႔ေျပာတယ္။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ စုိင္းထီးဆုိင္ဟာ စုိင္းထီးဆုိင္ပါပဲ။ နာမည္ႀကီးတဲ့ပုဂိၢဳလ္အခ်ဳိ႕ဟာ နာမည္ပ်က္ထြက္သြားရင္ စုံးစံုးျမဳပ္သြားေတာ့တယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ကေတာ့ အဲလုိမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ခ်စ္တဲ့ အႏုပညာလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေျဖာင့္မွန္စြာ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ စတိတ္ရႈိးပဲြလုပ္တုိင္း စုိင္းထီးဆုိင္ပါရင္ လက္မွတ္ေတြ ရွိသေလာက္ကုန္သြားေတာ့တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကန္ထရုိက္ ေတြ စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ အလုအယက္ငွားၾကေတာ့တယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ဟာ ပရိသတ္ကုိ ခ်စ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လုိ႔ ပရိသတ္ေတြကလည္း သူ႔ကုိ ခ်စ္ၾကတယ္။ ေလးစားၾကတယ္။ သူမ်ား မတုႏုိင္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ အႏုပညာပါရမီတစ္ခုကေတာ့ သူဟာပရိသတ္ကုိ ေကာင္းစြာ ထိမ္းႏုိင္ျခင္းပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕ အဆုိသမားေတြ  စတိတ္စင္ေပၚ ခုန္လုိက္ေပါက္လုိက္ပရိသတ္စိတ္ဝင္စားေအာင္ လုပ္ေသာ္လည္း စုိင္းထီးဆုိင္ကေတာ့ သမားရုိးက် ဂီတာလြယ္ၿပီး သီခ်င္းဆုိကာ ပရိသတ္ကုိ ထိမ္းသြားႏုိင္ခဲ့တယ္။ ရႈိးပဲြတုိင္းလုိလုိ စုိင္းထီးဆုိင္ တက္မဆုိခင္က ပရိသတ္ေတြ လႈပ္လႈပ္ရြ ဆူဆူညံညံျဖစ္ေနေပမယ့္ ေနာက္တစ္ဖန္ အလွည့္က်တာကေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္ျဖစ္ပါတယ္ … လုိ႔ၾကားလုိက္တာနဲ႔ လက္ခုပ္သံေတြ မုိးထက္ညံၿပီး ပဲြၾကည့္ပရိသတ္ေတြ ၿငိမ္က်သြားတယ္။ သူသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆုိၿပီးတုိင္ လက္ခုပ္သံေတြဟာ ပုိၿပီး က်ယ္ေလာင္တယ္။

ရႈိးပဲြေတြမွာ ပဲြထိမ္းဖုိ႔အတြက္ နာမည္ႀကီးတဲ့သူကုိ ေနာက္မွာ ထားေလ့ရွိတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ ပဲြစီမံသူ စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ ပဲြမထုတ္ေသးရင္ ပဲြၾကည့္ပရိသတ္က စုိင္းထီးဆုိင္ ထြက္လာ ခုိင္းပါ ဆုိၿပီး အတင္းေတာင္းဆုိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ပဲြၾကည့္ပရိသတ္ေတြ သူ႔ရဲ႕ သီခ်င္းသံကုိ ျမတ္ႏုိးေၾကာင္း သက္ေသပါ။ တစ္ခါ ပဲခူးရႈိးပဲြ တစ္ခု လက္မွတ္ေရာင္းၿပီး ေၾကာ္ ျငာတံုးက စုိင္း ထီးဆုိင္လည္းပါလို႔ လက္မွတ္ေတြ အကုန္ကုန္သြားတယ္။ ရံုျပည့္ရံုလွ်ံျဖစ္သြား တယ္ေပါ့။ နာမည္ႀကီးအဆုိေတာ္ေတြကုိ ေနာက္ပိုင္းအစီအစဥ္ေတြမွာထဲ့တဲ့အတြက္ တစ္ေၾကာင္း၊ ညဥ့္ နက္လာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အိမ္ျပန္ခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ စုိင္းထီးဆုိင္ ရဲ႕နားဝင္ပီယံ အ သံေလးကုိ ၾကားခ်င္တာေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ ဆုိခုိင္းဖုိ႔ ေအာ္ၾကေတာ့တယ္။ တက္လာတုိင္း စုိင္းထီးဆုိင္မဟုတ္ေသးဘဲ ျဖစ္ေနေလေတာ့ ပရိသတ္ေတြ ဆူဆူပူပူျဖစ္လာ တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕မေစာင့္ႏုိင္တာေၾကာင့္ အျပင္ဘက္ထြက္လာၿပီး အဆုိေတာ္ေတြေနတဲ့ ေနရာ အထိ လာၾကည့္ၾကတယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ မေတြ႕တာေၾကာင့္ ပရိသတ္ေတြ စိတ္ဆုိးၿပီး ငါတုိ႔ ကုိ လိမ္ၿပီး လက္မွတ္ေတြေရာင္းတယ္ ပဲြထဲျပန္ဝင္လာတယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ မပါဘဲ လက္မွတ္ ကုိ လိမ္ေရာင္းတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းလဲ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ပ်ံ႕သြားေတာ့ ပရိသတ္ေတြ စိတ္ဆုိး ၾကၿပီး ထုိင္ခံုေတြကုိ စတင္ရုိက္ခ်ဳိးလာေတာ့တယ္။ အေျခအေနမဟန္ေတာ့တာေၾကာင့္ အ ေနာင္ဇာလည္း ပရိသတ္ကုိ ေခတၱသီးခံဖုိ႔ ေျပာေသာ္လည္း ပရိသတ္က ပုိၿပီးေတာ့ ေသာင္း က်န္းလာကာ ပဲြပ်က္လုမတတ္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ တက္ဆုိတဲ့အဆုိေတာ္တုိင္းလုိလုိ အဆဲခံ ရေတာ့ ဘယ္သူမွ မတက္ဆုိရဲေတာ့ဘူး။ ေရွ႕ပုိင္းမွာ ထုိင္တဲ့ပရိသတ္ေတြလည္း ေနာက္က ဆူညံသံေၾကာင့္ ထုိင္ရမလုိ ထရမလုိ ျဖစ္ေနၿပီး ပဲြထိမ္း မႏုိင္သိမ္းမရျဖစ္ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္က ကားတစ္စီး ပဲြခင္းထဲကုိ ဝင္လာတာေတြ႕ရေတာ့ ပဲြစီစဥ္သူက ကားဆီ တစ္ခါ တည္း ေျပးသြားၿပီး ကားထဲမွာ စုိင္းထီးဆုိင္ကုိ ေတြ႕ရေတာ့ သူထကလုမတတ္ ဝမ္းသာသြား တယ္။ ပဲြအေျခအေနေျပာျပကာ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ လက္ကုိဆဲြၿပီး ခ်က္ခ်င္း စတိတ္စင္ေပၚတက္ ခုိင္းလုိက္တယ္။

စုိင္းထီးဆုိင္လည္း ခ်က္ခ်င္း သူခ်စ္တဲ့ ပရိသတ္ေရွ႕အေရာက္ေရာက္လာၿပီး ဂါရဝျပဳ မုိက္စ္ ကုိင္ကာ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ပရိသတ္မ်ားခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္ စုိင္းထီးဆုိင္ ေရာက္လာ ပါၿပီ။ လမ္းမွာ ကားပ်က္သြားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္လမ္းလံုး စိတ္ပူေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကုိ ေမွ်ာ္ေနမယ့္ ပရိသတ္မ်ားအတြက္လည္း စိတ္ပူမိပါတယ္။ ေနာက္က်ၿပီးေရာက္လာတဲ့ ကၽြန္ ေတာ့ကုိ ခြင့္လႊတ္ၾကပါခင္ဗ်ား၊ ဒီည ကၽြန္ေတာ္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပရိ သတ္မ်ားကုိ ေဖ်ာ္ေျဖေပးပါ့မယ္ခင္ဗ်ား . . . အဲဒီအသံၾကားလုိက္ေတာ့ လက္ခုပ္သံေတြ ညံ သြားေလေတာ့တယ္။ ဆူညံေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြလည္း ခ်က္ခ်င္းၿငိမ္သက္ကာ ဝမ္းသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ လင္းလက္လာေလေတာ့တယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္လည္း ေရႊဟသၤာနားခုိက္၊ ေရႊဟသၤာ ပ်ံမွာစုိး၊ ပ်ံသာပ်ံပါ ေရႊဟသၤာ nun stop သီခ်င္းသံုးပုဒ္အပါအဝင္ ပရိသတ္ႀကိဳက္ တဲ့ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ပဲြထိမ္းသြားခဲ့ေတာ့တယ္။ အဲဒီပဲြကေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္ ကယ္လုိက္တဲ့ပဲြလုိ႔ ဆုိရမယ္။ သူဘယ္ရႈိးပဲြကုိ သြားဆုိဆုိ သူဆုိၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ပုဒ္ ေနာက္တစ္ပုဒ္လုိ႔ ပရိသတ္ေတြ အၿမဲေတာင္းဆုိတယ္။ သူလည္းေနာက္တက္မည့္သူကုိ အားနာနာနဲ႔ ထပ္ဆုိေပး ေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ပုဒ္က ထပ္ေတာင္းေနဆဲပါ။ သူ႔အလွည့္ဆုိၿပီးသြားတာနဲ႔ တခ်ဳိ႕ရႈိးပဲြ ေတြဟာ လူေတြလည္း တစ္ခါတည္း က်ဲသြားေတာ့တယ္။

စုိင္းထီးဆုိင္ဟာ ဗမာသီခ်င္းေခြေတြ မ်ားစြာ ထြက္ႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ ရွမ္းသီခ်င္းေခြကေတာ့ ဗမာေခြေတြေလာက္ သိပ္မမ်ားဘူး။ ဒါေပမယ့္ နာမည္ႀကီး လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ရွမ္းသီခ်င္းေတြ ရွမ္းပရိသတ္မ်ား စိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္ေအာင္ သူဆုိသြားခဲ့တယ္။ ဒီ့အျပင္ ဗြီဒီယုိေခတ္ တစ္စခန္းထ လာတဲ့အခ်ိန္ စုိင္းထီးဆုိင္လည္း အကယ္ဒမီေမသန္းႏုနဲ႔အတူ ေလညာအရပ္ကအခ်စ္ ဇာတ္ ကားဟာ ေတာ္ေတာ္ကုိ နာမည္ႀကီးသြားတယ္။ မစ ၦရိယ၊ အခ်စ္အတြက္တစ္ဖန္ေမြးဖြားျခင္း တုိ႔ကေတာ့ အဲေလာက္ နာမည္မႀကီးခဲ့ဘူး။

စုိင္းထီးဆုိင္ဟာ ႐ုိး႐ုိးေအးေအး ေနတတ္ၿပီး ဝါၾကြားတတ္သူမဟုတ္။ ဝါသနာတူမ်ား ကုိလည္း ေလးစားတတ္ၿပီး အားေပးတတ္ ႏွစ္သိမ့္တတ္တယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပုိင္း ရႈိးပဲြ တစ္ခုမွာ ဘုိျဖဴက သူ႔သီခ်င္းေတြကုိ ဆုိတာ သူၾကားရေတာ့ သူဘုိျဖဴရဲ႕ အသံကုိ ခ်ီးက်ဴးၿပီး အားေပးခဲ့တယ္။ ဘုိျဖဴက ေမာင့္လျပည့္ဝန္းသီခ်င္းဆုိၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္ စုိင္းထီးဆုိင္ကုိယ္တုိင္ ဘုိျဖဴကုိ ဆုသြားခ်ခဲ့တယ္။ ျမင့္မားတဲ့အႏုပညာစိတ္ဓါတ္ကုိ ေဖၚျပျခင္းပါ။ ေက်ာ္ဟိန္း၊ ေမဆြိ၊ ဘုိျဖဴ၊ ခင္ေမာင္တုိးတုိ႔ စုိင္းထီးဆုိင္သီဆုိ သြားတဲ့ သီခ်င္းေတြကုိ ျပန္ဆုိသြားတာ သူတုိ႔လည္း ထုိက္သင့္သေလာက္ နာမည္ရသြားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာ္ပီဟာ မူရင္းေလာက္ ဘယ္ ေကာင္းႏုိင္မလဲ။ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ mode က သူမ်ားနဲ႔ မတူဘူးေလ။

အႏုပညာေလာကမွာ ၾကာရွည္စြာ ရပ္တည္ႏုိင္တဲ့ စုိင္းထီးဆုိင္လုိမ်ဳိးလူဟာ ရွားပါးလွ ပါတယ္။ အထင္သာ အျမင္သာဆံုးတစ္ခုကေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္ ႏွစ္ ၅၀ ျပည့္ ေရႊရတု ေမြးေန႔ လုပ္တံုးက သူနဲ႔အတူ ေခတ္ၿပိဳင္ျဖစ္တဲ့သူေတြအားလံုး အဆုိေတာ္ေတြအားလံုး သူ႔သီခ်င္း ေတြကုိ တစ္ေယာက္တစ္ပုဒ္ ျပန္လည္သီဆုိသြားခဲ့တာ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ အသံဟာ ေရြႊဥၾသ လုိ ျဖစ္ေနၿပီး သူတုိ႔အားလံုးကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ကာ တက္သစ္စေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းေနတာ ေတြ႕ ရတယ္။ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာျပည္သားေတြရဲ႕ ဖိတ္ေခၚမႈေၾကာင့္ စုိင္းထီးဆုိင္လည္း ႏုိင္ငံျခား မွာ သြားေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံရပ္ျခား ေနာက္ဆံုးေဖ်ာ္ေျဖမႈကေတာ့ ၂၁၀၂ ခု (ခရစ္ ၂၀၀၇) ေဒါက္တာအရွင္ဓမၼသာမိ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ အဂၤလန္ ေအာက္စ္ဖုိ႔ ရွမ္းႏွစ္ သစ္ကူးမွာ သြားေဖ်ာ္ေျဖျခင္းပဲျဖစ္တယ္။

အေမရိကန္သံရံုးမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဗမာသီခ်င္းႀကိဳက္တဲ့ အေမရိကန္သူတစ္ေယာက္ က စုိင္းထီးဆုိင္အသံနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဒီလုိေျပာဖူးတယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္လုိအသံမ်ဳိးနဲ႔ ငါတုိ႔အေမရိ ကန္ႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ သူေဌးျဖစ္ၿပီ တဲ့။ ဒါေပမယ့္ စုိင္းထီးဆုိင္ကေတာ့ ဒီႏုိင္ငံမွာ သူေဌးလည္း မျဖစ္သလုိ သူဆင္းရဲလည္း မျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဝါသနာကုိ အေျခခံၿပီး အႏုပညာသမားဘဝနဲ႔ သားမ ယားကုိ အလုပ္အေကၽြးျပဳသြားႏုိင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ဇနီးကေတာ့ ခင္သန္းစုိးျဖစ္ၿပီး သူ႔အေပၚ မွာ သစၥာရွိတဲ့သူလုိ႔ ဆုိရပါမယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ ေထာင္က်တံုးက ဘယ္သူမွ သူ႕ကုိ လာမၾကည့္ ေပမယ့္ သူမကေတာ့ ကဲ့ရဲျပစ္တင္တဲ့ၾကားကေန သူ႔ကုိ လာကူညီတယ္။ The friend in need is a friend in deed ဆုိတဲ့အတုိင္း ေထာင္ကထြက္လာၿပီး အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ စုိင္းထီးဆုိင္ က ခင္သန္းစုိးကုိပဲ ေရြးခ်ယ္လုိက္ေတာ့တယ္။ ခင္သန္းစုိးနဲ႔အတူ (၁) စုိင္းခုိင္ခမ္း၊ (၂) နန္းစမ္ ဟြမ္၊ (၃) နန္းယုေခါင္ သားသမီး သံုးေယာက္ထြန္းကားခဲ့တယ္။

၂၀၀၈ ခု တာခ်ီလိတ္ကေန သီခ်င္းသြားဆုိၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္ အစာအိမ္ နာ၊ အူေယာင္ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ကုမရႏုိင္ေတာ့တဲ့အတြက္ (၁၀၊ ၃၊ ၂၀၀၈) နံနက္ ၅း၄၅ နာရီ အခ်ိန္ ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးမွာ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကုိ သၿဂႋဳဟ္တဲ့ ေန႔ ဟာ သူ႕ကုိခ်စ္တဲ့ပရိသတ္ေတြက သူ႔ကုိ ေနာက္ဆံုးအေနလုိက္ပုိ႔ျခင္းနဲ႔ လြန္စြာစည္ကား ခဲ့ တယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္ဟာ လူေသေသာ္လည္း နာမည္မေသေသးပါ။ က်ားေသဟာ မိမိရဲ႕ သား ေရကုိ ထားရစ္ခဲ့သလုိ စုိင္းထီးဆုိင္ေသေသာ္လည္း သူ႔ရဲ႕ နာမည္ေကာင္းေတြ ထားရစ္ ခဲ့ တယ္။ သူဟာ သူ႔အႏုပညာနဲ႔ ရွမ္းလူမ်ဳိးအတြက္ ဂုဏ္ျမင့္ေစတဲ့သူျဖစ္ခဲ့လုိ႔ ရွမ္းျပည္နယ္လံုး ဆုိင္ရာ ပိဋကတ္ရွမ္းဘာသာျပန္အဖဲြ႕ခ်ဳပ္က ပင္လံုၿမိဳ႕ ပရိယတိၱသဒၶမၼပါလ စာပဲြေတာ္ ႏွစ္ (၅၀)ျပည့္ ေရႊရတုသဘင္ပဲြေတာ္မွာ စုိင္းထီးဆုိင္အား ရွမ္းအႏုပညာရွင္ ထူးခၽြန္ဆုကုိ က်ပ္ေငြ ဆယ္သိန္းနဲ႔ အတူ ခ်ီးျမင့္ခဲ့တယ္။ ၁၃၇၀ ျပည့္ ကဆုန္လဆန္း ၁၃ ရက္ ဆုေပးပဲြအခမ္းအနား ကုိ သားျဖစ္သူ စုိင္းခုိင္ခမ္းက ဖခင္ကိုယ္စား တက္ေရာက္ယူခဲ့တယ္။ စုိင္းထီးဆုိင္တစ္ ေယာက္ သူဒီဆုကို ရသြားတယ္ဆုိတာ သူမသိခဲ့တာကေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာပါ။ စုိင္းထီးဆုိင္ ေသဆံုးသြားေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕သီခ်င္းသံေတြကေတာ့ ပရိသတ္ေတြအၾကားမွာ ပ်ံ႕လႊင့္ေနဆဲပါ။  ဒုိ႔တေတြက သူ႔ကုိ မျပန္နဲ႔ဦး မျပန္နဲ႔ဦးကြယ္ လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ သူကေတာ့ ရွမ္းသီခ်င္းနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားခဲ့တယ္။

မူိ၀္းယ၀့္ မူိ၀္းယ၀့္ မူိ၀္းလြရ၁္းလြရ၁္း

ျပန္ၿပီ ျပန္ၿပီ ေျဖးေျဖးျပန္ တဲ့. . .။

စုိင္းထီးဆုိင္တစ္ေယာက္ ေကာင္းရာသုဂတိသုိ႔ လားပါေစ။

၂၀၀၉ ခု ေရႊရတုပံုရိပ္ မဂၢဇင္းမွ ရွမ္းစာေရးဆရာ ဟုိင္းေဆခုိင္၏ ရွမ္းစာမူကုိ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ထားသည္။

By

laisaitai