ျပည္တြင္းစစ္ အႀကီးစားႀကီး မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေအာင္ ၀ိုင္းၿပီး လုပ္ေဆာင္ၾကပါစို႔။

ရဲရင့္ငယ္ (ကေနဒါ)

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ ဘေလာ့(ဂ္)ေပၚက ရန္မင္းေအာင္ရဲ႕ ‘လက္ရိွျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ေရွာ့ခ္ ရိုက္ဖို႔္ လိုေနတယ္’ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔မွပဲ နအဖက ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး စားပဲြကိုေရာက္လာမွာ ဆိုတဲ့ အျမင္ေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးပါတယ္။

ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ဘို႔က စစ္တပ္ကဲြၿပီး အခ်င္းခ်င္း ခ်ေအာင္ အရင္လုပ္ေပးရမယ္။ အခ်င္းခ်င္း နဲနဲပါးပါးခ်လာၾကရင္၊ ၀ေတြ ကရင္ေတြလို အားရိွ တဲ့တပ္ေတြကလည္း ၀င္တိုက္ၾကရမယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ကိုႀကီးလာေအာင္ ခ်ဲ႕ေပးၾကရပါမယ္။ 

သႀကားကုိခါးတယ္သတ္မွတ္လုိက္ယုံနဲ႔ အခ်ိဳဓါတ္ေပ်ာက္မသြားပါ

( ေမာင္ေမာင္၀မ္း )

အခု က်ေနာ္ေရးတင္လုိက္တဲ႔ေဆာင္းပါးက ပုံမွန္ေရးေနႀကေဆာင္းပါးမဟုတ္ဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ကသိကေအာင္႔ၿဖစ္တာေလးတခုရွိေနလုိ႔ ႀကားၿဖတ္ေရးလုိက္တာ။ စာေရးသူတစ္ေယာက္ဆုိတာ ကုိယ္စာတပုိဒ္ကုိေရးၿပီဆုိရင္ တာ၀န္ယူတာ၀န္ခံရဲရမယ္။ အေႀကာင္းအရာတခုကုိ ေရးၿပီဆုိရင္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာဂဃနန ေလ႔လာၿပီးမွေရးသင္႔တယ္။ တခါတေလမွာအစြဲေတြနဲ႔ေရးတယ္။ သူေၿပာတာေတြဟာ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔လြဲေခ်ာ္ေနတယ္။ မမွန္ဘူး၊ ဒါေပမဲ႔ စာေရးသူဟာ ထင္ရွာတယ္၊ ႀသဇာရွိတယ္ဆုိရင္ အဲသလုိလူရဲ႕စာကုိ လူငယ္ေတြကဖတ္ၿပီး အမွတ္မွားလုိက္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။

မိဘနဲ႔တူေသာအစုိးရ (အပိုင္း ၁ - ၂)

( ေရးသားသူ- ေမာင္ေမာင္၀မ္း)

အပုိင္း ( ၁ )

မေကာင္းျမစ္တား၊ ေကာင္းရာၫႊန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ၊ ေပးေ၀ႏွီးရင္း၊ ထိမ္းျမားျခင္းလွ်င္၊ ၀တ္ငါးအင္၊ ဖခင္မယ္တို႔တာ။

က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ကသင္ခဲ႔ရတဲ႔ေဆာင္ပုိဒ္ေလးပါ။ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရင္းႏွီးေနႀကလိမ္႔မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။မိဘေတြက သားသမီးတုိ႔အေပၚထားအပ္ေသာ ၀တၱရားမ်ားေပါ႔၊ ေလာကမွာမိဘေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သားသမီးအေပၚမွာေမတၱာႀကီးမားတတ္တယ္ဆုိတာ စာဖြဲ႔အထူးေၿပာဘုိ႔လုိမယ္မထင္ေတာ႔ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ႔လည္း တခ်ိဳ႕ေသာခၽႊင္းခ်က္မ်ားေတာ႔ရွိတာေပါ႔ေလ၊ ဒါကလည္းၿဖစ္ေတာင္႔ၿဖစ္ခဲပါ၊ မိဘေတြက သားသမီးကုိ သတ္ပစ္တာတုိ႔၊ ၿပည္႔တံစာလုပ္ငန္းအတြက္ေရာင္းခ်ခဲ႔တာတုိ႔ ဆုိတာေတြက ႀကဳံရခဲတဲ႔ကိစၥပါ၊ ႀကဳံခဲ႔ရင္ေတာင္မွ ရွားပါးတဲ႔ၿဖစ္ရပ္ၿဖစ္ပါလိမ္႔မယ္၊ ဒီလုိအၿဖစ္မ်ိဳးရွိလာခဲ႔ရင္ေတာင္မွ ဘယ္သူကမွ အားေပးအားေၿမွာက္နဲ႔ ဂုဏ္ယူေနမွာမဟုတ္သလုိ ၀ုိင္း၀န္းၿပစ္တင္ရႈတ္ခ်ႀကမွာအမွန္ပါပဲ။