သႀကားကုိခါးတယ္သတ္မွတ္လုိက္ယုံနဲ႔ အခ်ိဳဓါတ္ေပ်ာက္မသြားပါ

( ေမာင္ေမာင္၀မ္း )

အခု က်ေနာ္ေရးတင္လုိက္တဲ႔ေဆာင္းပါးက ပုံမွန္ေရးေနႀကေဆာင္းပါးမဟုတ္ဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ကသိကေအာင္႔ၿဖစ္တာေလးတခုရွိေနလုိ႔ ႀကားၿဖတ္ေရးလုိက္တာ။ စာေရးသူတစ္ေယာက္ဆုိတာ ကုိယ္စာတပုိဒ္ကုိေရးၿပီဆုိရင္ တာ၀န္ယူတာ၀န္ခံရဲရမယ္။ အေႀကာင္းအရာတခုကုိ ေရးၿပီဆုိရင္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာဂဃနန ေလ႔လာၿပီးမွေရးသင္႔တယ္။ တခါတေလမွာအစြဲေတြနဲ႔ေရးတယ္။ သူေၿပာတာေတြဟာ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔လြဲေခ်ာ္ေနတယ္။ မမွန္ဘူး၊ ဒါေပမဲ႔ စာေရးသူဟာ ထင္ရွာတယ္၊ ႀသဇာရွိတယ္ဆုိရင္ အဲသလုိလူရဲ႕စာကုိ လူငယ္ေတြကဖတ္ၿပီး အမွတ္မွားလုိက္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။

မိဘနဲ႔တူေသာအစုိးရ (အပိုင္း ၁ - ၂)

( ေရးသားသူ- ေမာင္ေမာင္၀မ္း)

အပုိင္း ( ၁ )

မေကာင္းျမစ္တား၊ ေကာင္းရာၫႊန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ၊ ေပးေ၀ႏွီးရင္း၊ ထိမ္းျမားျခင္းလွ်င္၊ ၀တ္ငါးအင္၊ ဖခင္မယ္တို႔တာ။

က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ကသင္ခဲ႔ရတဲ႔ေဆာင္ပုိဒ္ေလးပါ။ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရင္းႏွီးေနႀကလိမ္႔မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။မိဘေတြက သားသမီးတုိ႔အေပၚထားအပ္ေသာ ၀တၱရားမ်ားေပါ႔၊ ေလာကမွာမိဘေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သားသမီးအေပၚမွာေမတၱာႀကီးမားတတ္တယ္ဆုိတာ စာဖြဲ႔အထူးေၿပာဘုိ႔လုိမယ္မထင္ေတာ႔ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ႔လည္း တခ်ိဳ႕ေသာခၽႊင္းခ်က္မ်ားေတာ႔ရွိတာေပါ႔ေလ၊ ဒါကလည္းၿဖစ္ေတာင္႔ၿဖစ္ခဲပါ၊ မိဘေတြက သားသမီးကုိ သတ္ပစ္တာတုိ႔၊ ၿပည္႔တံစာလုပ္ငန္းအတြက္ေရာင္းခ်ခဲ႔တာတုိ႔ ဆုိတာေတြက ႀကဳံရခဲတဲ႔ကိစၥပါ၊ ႀကဳံခဲ႔ရင္ေတာင္မွ ရွားပါးတဲ႔ၿဖစ္ရပ္ၿဖစ္ပါလိမ္႔မယ္၊ ဒီလုိအၿဖစ္မ်ိဳးရွိလာခဲ႔ရင္ေတာင္မွ ဘယ္သူကမွ အားေပးအားေၿမွာက္နဲ႔ ဂုဏ္ယူေနမွာမဟုတ္သလုိ ၀ုိင္း၀န္းၿပစ္တင္ရႈတ္ခ်ႀကမွာအမွန္ပါပဲ။