ဆရာေတြ နားေနခန္းမွာ ေရႊျမန္မာေတြတင္တဲ့ သတင္းေတြကို ဟိုကလစ္ ဒီကလစ္ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အရပ္အေမာင္းက မနိမ့္မျမင့္၊ အသားအေရကလည္း ဥေရာပတိုက္သားနဲ႔မတူ၊ အာရွသားေတြရဲ့ အသားအေရ မ်ိဳးလည္းမဟုတ္တဲ့ အသက္ ၃၀ နီးပါး ခန္႔မွန္းရတဲ့ လူရြယ္တဦး CDC ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ရုံးခန္းကို ၀င္ေရာက္လာပါတယ္။ သူ႔ကို ေခၚလာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ ေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမား ပညာေရး အတိုင္ပင္ခံ ကိုသိန္းႏိုင္က မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ “ ံHi! My name is Khin Myint” လို႔ မိတ္ဆက္ေတာ့ က်ေနာ္က ဒါဆိုခင္ဗ်ားက ျမန္မာလားလို႔ေမးေတာ့၊ က်ေနာ့္အေဖက ဗမာပါတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကို က်ေနာ္တို႔က ကိုခင္ျမင့္လို႔ပဲ ေခၚၾကတယ္။
ကိုခင္ျမင့္ဟာ သူ႔ရဲ့ေမြးဖြားရာႏိုင္ငံ ေအာ္စီမွာ ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္ကို ေခတၱရပ္နားၿပီး ခြင့္ေျခာက္လႏွင့္ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္က ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ့ ကေလးေတြကို အဂၤလိပ္စာ လာသင္ေပးေနတဲ့ ဆရာတဦးျဖစ္ပါတယ္။
ရင္းႏွီးလာေတာ့ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး အေၾကာင္းေတြကို ေျပာဆိုေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကုိခင္ျမင့္ အမွတ္မထင္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းက က်ေနာ့္ရဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။
ရင္းႏွီးလာေတာ့ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး အေၾကာင္းေတြကို ေျပာဆိုေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကုိခင္ျမင့္ အမွတ္မထင္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းက က်ေနာ့္ရဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။
